ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ OFFICIAL SITE ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΤΟ liantinis.gr




Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΛΙΑΝΤΙΝΗ Α΄

ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑ ΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ:

Τίμιε αναγνώστη, αν: «Το αληθινώτερο ποίημα στο γνήσιο ποιητή είναι η ίδια η ζωή του.» (Δημήτρης Λιαντίνης, Χάσμα Σεισμού, σελ. 24) τότε δεν πρέπει να λησμονούμε και τούτο: «Είναι ασύλληπτη υπόθεση η βιογραφία του αληθινού ποιητή.» (Δημήτρης Λιαντίνης, Τα Ελληνικά, σελ. 84). Έτσι γράφουμε όσα ακολουθούν για τη ζωή του Λιαντίνη και έτσι και συ, παρακαλούμε, να τα διαβάσεις... (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ)

Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Δημήτρη Λιαντίνη από δημοσίευση άρθρου του στην Απογευματινή (η φωτογραφία είναι της ταυτότητάς του)

ΓΕΝΝΗΣΗ - ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ  ΕΦΗΒΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η ζωή του Δημήτρη Νικολακάκου - Λιαντίνη ξεκίνησε μια μέρα του Ιούλη του 1942. Ο ίδιος αναφέρει ως ημερομηνία την 23η Ιουλίου. Ημέρα Πέμπτη.

Οι γονείς του ήταν ο Θεόδωρος Νικολακάκος και η Πολυτίμη Νικολακάκου (το γένος Βλαχάκου) από τη Λιαντίνα Λακωνίας. Ο ίδιος όμως ο Λιαντίνης αναφέρει ως τόπο γέννησής του την Πολοβίτσα, χωριό της Λακεδαίμονος γειτονικό με τη Λιαντίνα. Πιθανόν η Λιαντίνα να ανήκε διοικητικά εκείνη την εποχή στην Πολοβίτσα.

Η οικογένεια Νικολακάκου είχε τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον πρωτότοκο, και τους δύο μικρότερους που γεννήθηκαν μαζί, το Στέφανο και το Δημήτρη.

Οι εποχές δύσκολες. Πρώτα ο πόλεμος και μετά η εμφύλια σύγκρουση. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες για σκληρά και απάνθρωπα γεγονότα που συνέβησαν στο χωριό του Δημήτρη Λιαντίνη εκείνες τις αδερφοφάδες ημέρες. Βιασμοί, φρικτά βασανιστήρια, εκτελέσεις και συνάμα ένα χωριό μοιρασμένο στα δυο, από τη μια οι Χίτες και από την άλλη οι Εαμίτες. Συγκλονιστικά όσα σχετικά έχει καταγράψει στο ημερολόγιό της η Νίκη Καστάνη, συγχωριανή του Λιαντίνη και δέκα χρόνια μεγαλύτερή του.

Υπάρχουν επίσης ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ότι από το ίδιο χωριό καταγόταν και ένας σπουδαίος καπετάνιος του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο καπετάν Λιαντίνας. Κάτι που αξίζει κανείς να το διευρενήσει αφού:

Χρόνια αργότερα και ο γιος του Θεόδωρου και της Πολυτίμης Νικολακάκου, ο Δημήτριος Νικολακάκος, ζήτησε από το Πρωτοδικείο να προσθέσει στο πατρικό του επώνυμο και το όνομα με το οποίο εμείς τον γνωρίσαμε, Λιαντίνης. Για αποφυγή κάθε παρερμηνείας θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η οικογένεια του Δημήτρη Λιαντίνη δεν είχε σχέση με το ΕΑΜ και τους αριστερούς. Ίσως μάλιστα και ο Δημήτρης Λιαντίνης να αγνοούσε την ύπαρξη αυτού του καπετάν Λιαντίνα... 

Επίσης, σύμφωνα όμως με προφορικές μαρτυρίες που μας έχει εμπιστευτεί η σύζυγός του, η κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Νικολακάκου - Λιαντίνη, η αρχική του σκέψη ήταν να λάβει το όνομα Ποταμίτης. Διαπιστώνοντας όμως πως το ίδιο επώνυμο έφερε και γνωστός εκείνη την εποχή ηθοποιός, κατέληξε στο Λιαντίνης αφού μάλιστα σε πρώτη φάση είχε επιλέξει το Λιαντίνας και το οποίο εγκατέλειψε προσέχοντας πως στο θηλυκό του θα συνέπιπτε με το όνομα του χωριού του. Έτσι τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος και η κόρη του έλαβαν ως δεύτερο επώνυμο το Λιαντίνης. Για το θέμα αυτό η κ. Λιαντίνη μας έχει δώσει την εξής πληροφορία:
Η απόφαση αλλαγής του ονόματος σε Δημήτριος Νικολακάκος - Λιαντίνης έχει ημερομηνία 31 Ιουλίου 1979, με αριθμ, πρωτ. της Νομαρχίας Λακωνίας, Δ/νση Εσωτερικών, 11489.
Ας γυρίσουμε όμως στην εποχή που ο Δημήτρης Λιαντίνης ήταν παιδί. Και ζούσε και μεγάλωνε στη Λιαντίνα όπως και όλα τα παιδιά της εποχής και του τόπου του:


Η Λιαντίνα Λακωνίας σήμερα

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο σχολείο του χωριού του. Σε προφορικές μαρτυρίες της μητέρας του, όπως καταγράφηκαν τις μέρες της εξαφάνισής του, Ιούνιο του 1998, αναφέρεται ο μικρός Δημήτρης ως μαθητής - φαινόμενο. Έτσι έλεγε τουλάχιστον ο τότε δάσκαλός του και ιδιαίτερα στο γραπτό λόγο.

Το βέβαιο είναι πως ο Δημήτρης Λιαντίνης είχε την τύχη να γνωρίζει γράμματα η μητέρα του και επιπλέον να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μόρφωσή του. Καθώς μάλιστα και στην ίδια άρεσε το διάβασμα, φρόντιζε να υπάρχουν βιβλία στο σπίτι και για τα παιδιά της. Παρόλα αυτά, από τους τρεις γιους της σπούδασε μόνο ο Δημήτρης.

Αργότερα, όταν τελείωσε το δημοτικό, παρακολούθησε το γυμνάσιο σε ένα γειτονικό κεφαλοχώρι. Στις Κροκεές. Στην τελευταία όμως τάξη, την Στ΄ τότε του γυμνασίου και Γ΄ Λυκείου με τα σημερινά δεδομένα, ο νεαρός Δημήτρης Νικολακάκος προτίμησε να μετακομίσει στη Σπάρτη. Από τη φοίτησή του εκεί και ο παρακάτω τίτλος σπουδών:


Εκπλήσσουν οι βαθμολογίες... Και ιδιαίτερα στα Φιλοσοφικά. Όμως λίγο αργότερα ο Δημήτριος Νικολακάκος καταφέρνει να βρεθεί στα έδρανα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (16/9/1960 ) από την οποία όχι μόνο αποφοίτησε (22/3/1966 ) αλλά και έλαβε διδακτορικό τίτλο με άριστα παμψηφεί. (22/4/1978)

Θα πρέπει μάλιστα να σημειώσουμε ότι χρόνια αργότερα ο Λιαντίνης συνήθιζε να καταθέτει και αυτόν τον τίτλο σπουδών στα βιογραφικά του, το απολυτήριο του Γυμνασίου, ακόμη και αν δεν ήταν απαραίτητο. Εις απόδειξιν ίσως του τι ημπορεί να επιτύχει ένας απόφοιτος γυμνασίου με βαθμό απολυτηρίου μόλις 14 και 6/10... 

Κλείνοντας το πρώτο μέρος του αφιερώματος για τη ζωή του Δημήτρη Λιαντίνη, θα αναφέρουμε και μια "λεπτομέρεια", άγνωστη στους πολλούς. Ο παππούς του, πατέρας της μητέρας του, έφυγε κι εκείνος μια μέρα ξαφνικά προς άγνωστη κατεύθυνση, αφήνοντας πίσω του τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τρία αγόρια και μία κόρη.


Η γιαγιά του Δημήτρη Λιαντίνη, οι θείοι του και η μητέρα του, Πολυτίμη, σε νεαρή ηλικία.

Εκείνος ο παππούς αφού παρέμεινε άφαντος για σαράντα σχεδόν χρόνια, εμφανίστηκε μια μέρα ξαφνικά και πάλι στους δικούς του. Γέροντας πια και ζητώντας από την κυρά του να τον συγχωρέσει. Λίγα χρόνια μετά ήρθε ο θάνατος να τους χωρίσει για πάντα. Αυτή τη φορά όμως για το ταξίδι χωρίς γυρισμό έφυγε πρώτη η γιαγιά, η γιαγιά Παναγιώτα. Όπως η τάξη των πραγμάτων και η δικαιοσύνη της φύσης επιβάλλει. Ήταν Δεκέμβριος του 1959.

Μάλιστα, σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία εξαδέλφης του Δημήτρη Λιαντίνη, το ίδιο βράδυ που πέθανε η γιαγιά, γεννήθηκε ένα ακόμη εγγόνι της. Το διπλό μαντάτο, του θανάτου και της γέννησης, κλήθηκε ο Δημήτρης Λιαντίνης να μεταφέρει στην εξαδέρφη του και αδερφή του νεογέννητου, καθώς και οι δυο τους σπούδαζαν τότε σε γυμνάσια της Σπάρτης.  Χρόνια αργότερα, και λίγο πριν εξαφανιστεί, παρουσιάζοντας στους στρατιωτικούς γιατρούς τη Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου και αναλύοντας τη διαλεκτική σχέση του έρωτα και του θανάτου, ο Δημήτρης Λιαντίνης  θα πει:
"Όταν λέμε θάνατος, στη Φιλοσοφία εννοούμε το μηδέν. Όπως το λέει η Οντολογία.

Όταν λέμε έρωτας, στη φιλοσοφία εννοούμε το είναι.

Αυτοί είναι οι δύο πόλοι μέσα στους οποίους διαδραματίζεται το δράμα της ζωής. Αυτό που λέμε φύσις. Φύεσθαι. Γέννηση, δημιουργία. Είναι ακριβώς η διαλεκτική συνάντηση του έρωτα και του θανάτου. Του μηδενός και του είναι. Πεθαίνει ο παππούς, γεννιέται το εγγόνι. Έτσι; Μια τέτοια διαδοχή."
__________________________

ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ: 


2.  Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;  Αφηγηματική προσέγγιση της ιστορίας του παππού του Λιαντίνη και της επί δεκαετίες εξαφάνισής του.

3. ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Έλληνες θα ειπεί...






Να μαζεύονται οι φίλοι, να πίνουν κρασί και να τραγουδάνε...

Προβολές σελίδων τον προηγούμενο μήνα