Σπάνιο ντοκουμέντο Λιαντίνη: Το ορειπορικό του

Ένα εξαιρετικό δώρο λάβαμε σήμερα από την κ. Νικολίτσα Λιαντίνη. Ένα ντοκουμέντο που πρώτη φορά δημοσιεύεται και περιλαμβάνει σημαντικότατες πληροφορίες σχετικά με το αίνιγμα που μας έθεσε ο Δημήτρης Λιαντίνης.

Πρόκειται για το περίφημο ορειπορικό του. Οι ιδιόχειρες δηλαδή σημειώσεις του που αναφέρουν τις ημερομηνίες ανάβασης στον Ταΰγετο.

Συνολικά υπάρχουν 14 καταγραφές. Η τελευταία χωρίς ημερομηνία. Μόνο μία γραμμή. Μια παύλα...

Το χρονικό εύρος καλύπτει περίοδο 6 ετών. Η πρώτη ανάβαση που αναφέρει έχει ημερομηνία 28/10/1992. Είναι η χρονιά που τον γνώρισα. Η χρονιά που τον είχα δάσκαλο. Πού να φανταστούμε τότε εμείς τι εκείνος σχεδίαζε; Και όμως θα έπρεπε...

Δείτε τι εννοώ... Κάτι που κι εγώ σήμερα το πρόσεξα.

Εμείς πού να ξέρουμε; Εκείνος όμως ξέρει πολύ καλά τι ετοιμάζει... Δείτε λοιπόν ποιο μάθημα μας έκανε στις 20 Οκτώβρη. Λίγες μέρες πριν ανέβει... Ήταν Τρίτη.

Την επόμενη Τρίτη το μάθημα δεν έγινε. Παραμονή της Εθνικής Γιορτής. Τη Δευτέρα, στις 26, ήταν η ονομαστική του εορτή. Εκείνος όμως άλλο γιορτάσι ετοιμαζόταν να στήσει. Με το νου του στη γνώση του μοιραίου τέλους, τη βαριά ανθρώπινη κληρονομιά. Η Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου περνά από τη θεωρία στην πράξη...

Η εμπειρία της πρώτης ανάγνωσης υπάρχει στο ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ της Γκέμμας. Ποιητικά; Ποιητικά...

Πηγή φωτογραφίας: mani.org.gr

"Όταν ανέβηκε για πρώτη φορά ο Εμπεδοκλής το όρος, άλλο επερίμενε και άλλο είδε.

Ωσάν επερπάτησε τους πρώτους λόφους. ωσάν έπιασε ν' ανηφορίζει τις απανωτές υπώρειες, τέσσερες πέντε η μία όλο και πιο ψηλά από την άλλη. ωσάν εκαβάλησε την τελευταία δειράδα και πάτησε την ακρώρειά της, εκεί αντίκρυσε την κορφή. Ξαφνικά.

Μανούλα μου! τί 'ταν εκείνο που ένιωσε τότες. Η ψυχή του εβούλιαξε. Πώς βουλιάζει φρύνος στη λάσπη, αν τύχει και τον πατήσει ιπποπόταμος; Του κόπηκαν τα ήπατα.

Ο τεράστιος φωτερός όγκος, που σαν τον αντίκρυζε από τον κάμπο εφάνταζε στα μάτια του απέραντα μακρυνός, χαμένος στα ύψη και στον ουρανό, άλλοτε να τον τρέχουν τα σύννεφα με βιαστικό διαβασίδι, άλλοτε μπαμπακερή απανωσιά να τον σκεπάζει ημέρες πολλές η αντάρα, άλλοτε να λάμπει στην αιθρία όρθιος, καμαροφρύδης, ατεμπίχιαστος, σα μαρμάρινος ώμος λευκού θεού,
αυτός ο τεράστιος φωτερός όγκος τινάχτηκε τώρα μπροστά στα μάτια του ζωντανός. Τον ένιωσε ένα ολοκάθαρο επίμονο βλέμμα αντίπαλου βλοσυρού, που σε κοιτάει ασκαρδαμυκτί. Να σε λυγίσει. Να σπείρει μέσα σου τον πανικό φόβο. Να σε κάμει να τρεκλίσεις και να σου διπλωθούν τα γόνατα. Να καταρέψεις στη γη και να ικετέψεις:

- Έλεος, βουνέ! δε σε υποφέρω.

Όταν αντίκρυσε για πρώτη φορά ο Εμπεδοκλής το όρος, το αισθάνθηκε συμπαγές ν' ακκουμπάει στη ράχη του.

- Θεοί! εφώναξε. Πού είναι η δύναμη που μου χρειάζεται τώρα, να αντέξω ετούτο το ατλαντικό βάρος; Άνθρωπος είμαι. Και μου ζητάτε τα δάνεια τιτάνα. Μα πώς γίνεται λοιπόν να το κάμω να γίνει; Πού το βλέπω καθαρά. Αν δεν κρατήξω το όρος στους ώμους μου, δε θα βρεθεί τρόπος να το ανεβώ. Να πατήσω την κορφή του. Να πηδήξω τον κρατήρα. Αχ! εδώ που με φέρατε, ποιος θα με συδράμει τώρα;

Είναι μεγάλος ο κόσμος. Και το σώμα μας να τον χωρέσει τόσο μικρό. Είναι πλατιά η σκέψη μας. Όμως δε φτάνει να διοδέψει τον άπειρο ουρανό. Και το μέτρο της ύπαρξής μας της φωτεινής είναι η γνώριμη πυγολαμπίδα μέσα στην ατελεύτητη λάμψη του ήλιου.

- Μα ποιος είμαι λοιπόν;

Έτσι εγύρισε τότε να ρωτήσει ο ορεινός στρατοκόπος, μέσα στη νικητήρια σιωπή που τον κύκλωνε. Και άκουσε την ίδια απόκριση. Σε γλώσσες διαφορετικές, και σε καιρούς άλλους:

- Όδε εκείνος εγώ! άθλιον Οιδιπόδαν.

Και σαν από μακρύτερα και ακατάληπτα κάπως,

- This is I, Hamlet the Dane.

Όταν αντίκρυσε για πρώτη φορά ο Εμπεδοκλής το όρος από την ψηλότερη ακρώρεια της τελευταίας δειράδας, ήταν η τρίτη μέρα μεσούντος του μήνα Πυανεψιώνα, ή Δαματρίου ή Αθύρ."


Έτσι γύρισε ο Λιαντίνης από την πρώτη ανάβαση στο όρος; Ίσως γι' αυτό το επόμενο μάθημα ήταν η γνωστική συνείδηση...

Εμείς όμως πού να καταλάβουμε; Χαμπάρι...

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι νιώθει ένας άνθρωπος που τώρα συνειδητοποιεί αυτή την πικρή αλήθεια. Ήταν εκεί. Μα δεν είδε. Δεν κατάλαβε το δράμα του Δασκάλου. Και τώρα συγκλονισμένος καταλαβαίνει γιατί τόσο βαθιά τον άγγιξε ο λόγος εκείνου του ανθρώπου. Γιατί εκείνος ο άνθρωπος κουβάλαγε πια το ατλαντικό βάρος μιας αποκάλυψης. Άλλο περίμενε να βρει και άλλο βρήκε. Θα το πει καθαρά...

Ο άθλιος Οιδίποδας θα στρέψει εδώ απειλητικά το χέρι στα μάτια. Μπρος στη φοβερή γνώση που τυφλώνει. Πυγολαμπίδα μπρος σε ήλιο. Και φρύνος πατημένος από ιπποπόταμο. Με κομμένα τα ήπατα.

Η επόμενη ανάβαση θα γίνει την επόμενη χρονιά. Σεπτέμβρης. 10 Σεπτέμβρη του 1993. Θα κοιτάξει να προφτάξει τα χιόνια... Παρότι χιονοδρόμος στα πρώτα του νιάτα...

Δε θέλει εξωτερικές αλυκόντιες. Του έφτανε ο μέσα του αγώνας. Έτσι θα γράψει στη Γκέμμα. Είναι όμως αυτή η φορά η ίδια που σημειώνεται στο ορειπορικό ως δεύτερη; Δύσκολο να το αποκριθεί κανείς. Γιατί στο ορειπορικό έχουμε 14 καταγραφές... έστω και με κενή τη δέκατη τέταρτη. Στο Εδώ Μεσολόγγι έχουμε μόνο δύο.

Θα μου πείτε, "γιατί"; Μα ξεχνάτε ότι ο Λιαντίνης είναι ποιητής; Ποιητικά εκφράζεται. Δεν κάνει ρεπορτάζ ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Πότε θα το καταλάβουμε αυτό;

Αυτό όμως που δεν είναι ποιητικό έργο αλλά σημειώσεις πραγματικές είναι το Ορειπορικό. Όμως κι εκεί απόλυτη βεβαιότητα για τις ημερομηνίες δεν μπορούμε να έχουμε. Κι εκτός των αριθμών υπάρχουν και διάφορα σύμβολα. Σε πλαίσιο μία ημερομηνία. Γιατί; Και αλλού υπάρχουν ερωτηματικά... Και τέλος μια γραμμή χωρίς ημερομηνία.

Δείτε το και μελετήστε το... Και ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα:

Όπως αναφέρεται και στο ίδιο το ντοκουμέντο, απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή και η χρήση του χωρίς γραπτή άδεια της κ. Λιαντίνη. Σημειώνουμε επίσης ότι είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται το έγγραφο. Στο παρελθόν υπήρξε μια τηλεοπτική επίδειξη του εγγράφου σε κάποιο ρεπορτάζ. Αρκετά θολή. Αδύνατον να δεις καθαρά τις ημερομηνίες...

Πληροφορίες για το ορειπορικό του Λιαντίνη αναφέρονται και σε βιβλίο που κυκλοφόρησε για τη ζωή του. Η αντιπαραβολή όμως με το χειρόγραφο του ίδιου του Λιαντίνη, αποδεικνύει πως οι πληροφορίες αυτές είναι ανακριβείς καθώς:

Στις 28 Οκτώβρη αναφέρει ο Λιαντίνης στο ορειπορικό του για την πρώτη ανάβαση, 18 Οκτώβρη αναγράφεται στο βιβλίο. Το Σεπτέμβριο σημειώνει ο Λιαντίνης ότι ανέβηκε δεύτερη φορά, το Νοέμβριο διαβάζει κανείς στο βιβλίο.

_____________

Δείτε σχετικές ανακοινώσεις:

1. Το χρονικό της εξαφάνισης του Λιαντίνη
2. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΡΕΙΠΟΡΙΚΟ

_____________________________

• ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΙΣ 11/2/2010: Το κείμενο αυτό αναδημοσιεύεται από το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ - 21/5/2008 ημερομηνία της αρχικής ανάρτησης